Potrzebne:

lusterko lub inne przedmioty, od których odbija się światło

Każdy z nas miał okazję zaobserwować grę światła wpadającego do pokoju przez wąskie otwory, a większość z nas zapewne próbowała bawić się światłem sama. Do puszczania zajączków potrzebne są tylko: słońce i powierzchnia, od której dobrze odbijają się jego promienie.

Najpopularniejszym narzędziem jest małe lusterko, choć można wybrać inny gładki, odrobinę zaokrąglony przedmiot. Często zabawa narzuca się sama, kiedy na przykład dostrzeżemy światełka tworzone na ścianach przez zegarek czy długopis. Można kierować światło w różne obszary lub do wybranego celu albo tworzyć świetlne wzory z wielu elementów, albo próbować złapać światełka, zanim partner w zabawie je przesunie („gonienie zajączków”). Warto też poeksperymentować z puszczaniem świetlnych, skaczących „zajączków” na dworze. Choć to popularna zabawa, mało kto zdaje sobie sprawę z tego, jak daleko może być widoczne takie odbite światło! (Podpowiedź: może to być nawet kilkadziesiąt kilometrów.)

Oprócz dostarczania rozrywki refleksy mogą też skłonić nas do refleksji i naukowych poszukiwań odpowiedzi na pytania:

Czym jest światło?

Jak prędko się porusza?

Dlaczego odbija się od jednych powierzchni, a od innych nie?

Czy w innych językach istnieją nazwy dla „zajączków”?